donderdagavond 26 oktober
Huub weer wakker. Ik besluit maar even mijn eigen gang te gaan, het aan Huub's zus over te laten. Ik ga de was doen, boven adressen bijwerken voor de rouwkaart. Ik vraag nadrukkelijk, mij maar even met rust te laten.donderdagmiddag 26 oktober
Het onverwachte bezoek van Huub's zus is mij wat te veel vandaag. Want hij is wel wakker, maar de man van de bank is er intussen ook en dat is belangrijk. Ik kan niets voor en met zijn zus doen, zo.donderdag 26 oktober
Weer een stille en rustige nacht. Ik heb toch naast Huub in een stoel geslapen, voor mijn eigen gemoedsrust. De bank een paar meter verderop is al te ver weg. Zou eigenlijk een betere stoel moeten hebben. Vanavond regelen. Ik heb nu overal spierpijn. Moet vroeger naar bed, dat is duidelijk.woensdagnacht 25 oktober
O wacht, gisteren ook nog eindelijk onze therapeut van het Riagg te pakken gekregen. Hem het slechte nieuws over Huub verteld. Hem (op aandringen van Huub) bedankt, dat mede dankzij zijn hulp wij samen net op tijd beter met Huub's paniek hadden leren omgaan. Hem namens Huub bedankt, dat hij hem had geholpen, anders om te gaan met zijn paniek. Hem (op aandringen van Huub en hij heeft gelijk) gevraagd, of ik 'na afloop' alleen bij hem mocht terugkomen, of hij mij dan wil helpen alsjeblieft.woensdagnacht 25 oktober
Diep van binnen weet ik, dat ik weg zou zijn gegaan, als Huub niet ziek was geworden. Volgende maand, volgend jaar, ik was weggegaan. Ik zal het niet weten.woensdagnacht 25 oktober
Ik moet nodig gaan slapen, maar mijn hoofd zit te vol. Eerst wegschrijven, eerst leegmaken voor wat nog komt.woensdagnacht 25 oktober
Huub was net even wakker. We praten over een mogelijk naderende dood in zijn slaap. "Ben je bang, lief?" "Nee", zegt hij. "Jij bent bij me in de buurt. Ik hoop dat je me vast kunt houden. Ik ben er nog niet klaar voor, Alma, maar voel dat het snel komt."woensdagnacht 25 oktober
Vroeg in de avond ging de bel: ik heb voor het eerst een regiefout gemaakt. Cees staat klaar om te komen bridgen, weet nog niet dat de anderen niet konden. Ik heb hem vergeten terug te bellen.woensdagnacht 25 oktober
Tussendoor glipte vandaag wel de serre uit zijn handen. Levertijd in hout is ook zes weken. De architect wil graag nog één ding mogen proberen: zelf gaan bouwen met de aannemer. En dan maar even een nooddak erop.woensdagnacht 25 oktober
Huub zei vandaag tegen de thuishulp, de goede, dat hij meer en meer het gevoel heeft dat het einde echt nadert. Hij vertelt dat hij vaak in slaap zakt met het gevoel dat hij ook wel eens niet meer wakker zou kunnen worden.woensdagavond 25 oktober
Volgend probleem blijft het GAK. Die blijven me maar oproepen om bij de controlerend arts te komen. Maar ik ben helemaal niet ziek, dat weten ze zelf ook en ik vertel ze dat elke keer.woensdagmiddag 25 oktober
Intussen weer tijd voor wat actie. Ik bel een vriend, die bij een grote uitvaartonderneming werkt. Ik vraag hem of hij straks na Huub's dood mij wil helpen met afleggen. Hij wil dat graag. Ik moet zijn werkgever bellen en doe dat. Ze komen binnenkort de boel doorspreken.woensdag 25 oktober
Heel vroeg wakker geworden, kwart voor zeven, het klokje ging vanwege lege infuuszak. Geen zin meer in verder slapen, ondanks erg korte nacht. Maar goed ook, want Huub wordt even later wakker met (verdomme alweer!) een lekkende maagsonde, pijn en dus een slecht humeur. Sodeju. Bed verschonen, man verschonen, man kalmeren en troosten, koffie geven, sonde vervangen.dinsdagavond 24 oktober
Is het de tweede morfinepleister die we voor het eerst hebben geplakt? Hij is afweziger. Zit lang in zijn stoel, zegt nog maar weinig. Als ik hem vraag hoe het gaat, geeft hij geen antwoord. Maar als zijn zus belt, hoor ik hem zeggen dat hij erg opziet tegen het geplande bezoek van vanmiddag. "Allez, Huub, waarom zeg je dat dan niet aan mij?" "Ik weet niet", zegt hij. Maar hij wil inderdaad liever geen bezoek. Ik bel dus, net op tijd, zijn twee vrienden die zijn 'besteld' af.dinsdag 24 oktober
Wat een zegen: een ongestoorde en lange nacht. Ik ben in de stoel naast zijn bed begonnen, maar besluit later in de nacht de bank op te zoeken. We slapen met zijn tweeën een comfortabel gat in de dag en drinken daarna koffie. In de krant is weer een column van Huub geplaatst. Het maakt hem trots, dat hij nog steeds publiceert.maandagnacht 23 oktober
Toch heb ik vandaag gezien in Huub's gezicht dat het Mysterie weer dichterbij is. Ook hebben we gezien dat Huub heel ver weg kan zijn, maar steeds nog terug kan en ook terug wil naar ons. Zijn lichaam heeft een sterk hart en hijzelf een sterke geest. Van die twee moet hij het hebben.maandagavond 23 oktober
We aten met z'n allen. Warm, gezellig. Maar Huub moet braken van de soep van Bart. Het is te gekruid en te dik voor hem. Zit ervan te shaken op de wc, maar geeft niet op. Gek, sterke gek. Hoe doe je dat toch?maandagmiddag 23 oktober
13:00 uur. Huub wordt wakker. Er is echt wat veranderd. Hij is stil, afwezig, kribbig. Rookt een sigaretje. Wil zich niet wassen. Wil helemaal niets.maandag 23 oktober
Ja, weer een rustige nacht! Heel goed. Zelf ook goed geslapen. Huub slaapt een gat in de dag. In de ochtend en de middag. Is helemaal weg. Zo zal het zijn.zondagavond 22 oktober
Pijn, blijf alsjeblieft weg. Laat mijn man even met rust. Kanker ook, geef ons iets meer tijd. Daarna mag je'm helemaal hebben. Geef hem tijd, hij is zich nog klaar aan het maken.zondag 22 oktober
Dit slapen verdient vast een elf. De hele nacht door, rustig, kalm, diep. En nu, om 9:00 uur 's ochtends nog steeds. Zo zal het gaan. Op-af. Snel-langzaam. Geen peil op te trekken.zaterdagnacht 21 oktober
Huub vroeg vanochtend: "Alma, denk jij dat ik die pijn had vannacht omdat we hadden gevreeën?"zaterdagavond 21 oktober
's Middags een oud-collega van Huub. Vreemd. Hij praat maar door, praat zijn eigen emoties aan elkaar. Hoort tot twee keer toe helemaal niet dat Huub hem probeert te vertellen dat ze een boek voor hem maken van zijn geschreven portrettenreeks.zaterdag 21 oktober
Rustige ochtend. Huub toch ondanks alles wel helder. In elk geval voor het ochtendbezoek, een jonge stagiaire waar hij een bijzondere band mee heeft. Lieve meid. Nog vol van haar vaders sterven, vol liefde voor Huub. Een rustig uur samen. Ze zegt tegen mij: "Dankjewel dat ik mocht komen, dat je zo goed voor me zorgt." Ik vond dat mooi, het doet me goed. Zo voelt het ook, of Huub en ik voor haar zorgen.zaterdag 21 oktober
Dit was een rotnacht. Huub had zo'n pijn dat hij ervan kreunde. Ik heb hem tenslotte toch een morfinezetpil bijgegeven, hoewel hij dat niet wilde. Toen zakte het wat.vrijdagmiddag 20 oktober
De maagsonde schiet weer eens los, het kutding. Het kost weer veel werk en onrust: kleren verschonen, wc schoonmaken, maar vooral weer veel frustratie en een gevoel van vernedering voor hem.vrijdagmiddag 20 oktober
De huisarts komt. Goed gesprek en overleg, rust, openheid, veel ruimte voor Huub.