065
vrijdag 20 oktober
Bij de post zit tot mijn schrik een brief van de hogeschool. Helemaal vergeten.(meer)
vrijdag 20 oktober
Bij de post zit tot mijn schrik een brief van de hogeschool. Helemaal vergeten.vrijdag 20 oktober
Zijn we net samen met zeep en washand gezellig aan het klunzen in de keuken, gaat de bel. Een vreemde mevrouw aan de deur, maar ze zegt niets, ze maakt gewoon aanstalten om langs mij heen naar binnen te komen. Ik moet er een stap van aan de kant doen. Waarom zei ze niet even wie ze was? Ik voelde me vreemd afgetroefd en ook rot omdat Huub daar halfontkleed in de keuken zat. Ik vond het een beetje gênant allemaal.vrijdag 20 oktober
Huub is laat wakker. Slapen heeft van hem een 'zesje' verdiend. We keutelen wat, hij is eigenlijk niet fit genoeg om te douchen. Voor we echt besloten hebben wat we gaan doen, dient een vriend van de redactie zich aan.donderdagavond 19 oktober
Mijn tekst voor de uitvaart is af en is vandaag aandachtig gelezen door Huub.donderdagmiddag 19 oktober
Vanmiddag moest ik echt even naar het winkelcentrum, maar ik ben daar al twee weken niet meer geweest.donderdag 19 oktober
Hij heeft echt de hele nacht door geslapen. God, wat scheelt dat bed. Hij is ontspannen, gelukkig, minder onrustig. Drinkt koffie, het douchen loopt als een trein, want we leren het. Het eerste bezoek komt.woensdagavond 18 oktober
Nog iets vergeten van vandaag? Wat een dag.18 oktober 2000
Verzoek tot euthanasie
Op het moment dat ik deze brief opstel, ben ik helder van geest. Ik heb het bericht gekregen dat ik lijd aan een ongeneeslijke vorm van kanker.
Ik wil een verzoek tot euthanasie kunnen doen, als het verloop van mijn ziekte maakt, dat ik over grenzen ga die voor mij niet acceptabel zijn. Ik besef dat mijn dood binnen afzienbare tijd onvermijdelijk is en wens bij machte te zijn het lijden te bekorten.
Ik ben erg trots op wat ik als mens en in mijn leven heb bereikt. Ik heb veel tegenwerking gehad van buiten en heb me daar mijn hele leven belast door gevoeld. Maar ik ben overeind gebleven. Het heeft lang geduurd voor ik mensen in de ogen durfde kijken. Wie ik nu ben, helder, sterk, dat wil ik niet meer afgeven of in moeten leveren. Ik wil kunnen en mogen sterven in de geestelijke kracht en helderheid die ik nu heb.
Concreet betekent dit dat ik dringend verzoek over te gaan tot euthanasie als het lijden geen 'taak' meer heeft, omdat ik de energie niet meer heb om deze taak te vervullen op een manier die mijzelf ook gelukkig maakt. Als het negatief ervaren van het lijden groter wordt dan het positief ervaren. Als ik, als persoon, het af ga leggen tegen de kanker in mijn lijf en ik mijn waardigheid zal gaan verliezen. Ik wil dat niet afwachten.
Ik heb deze brief opgesteld in overleg met mijn vrouw. Zij staat volledig achter mijn wens en zal mij helpen het moment te bewaken waarop mijn grens bereikt is.
Ondertekend door ons beiden
woensdagavond 18 oktober
's Middags kwam nog belangrijk bezoek vandaag. Willem. Toen we trouwden, bood hij aan een 'trouwfoto' te maken. Maar dan wel graag een bijzondere.woensdagavond 18 oktober
Ik had me vandaag voor Huub zo verheugd op dat hooglaagbed, maar ben mezelf even vergeten. Hij ligt erin, we hebben het hoekje naar zijn wens ingericht en ik heb de foto's van zijn kinderen mooi in het zicht gehangen. Ik sta naast het bed en denk: alweer een grens overgegaan. Hier komt hij dus niet meer uit, hij zal dus nooit meer naast me slapen boven.woensdag 18 oktober
Het krijgt zijn eigen ritme. Huub slecht geslapen, prikkelbaar, vitterig. Die ervaren zuster in het ziekenhuis had me er al voor gewaarschuwd. Maar evengoed wordt het tijd voor wat actie. De pijn is te groot, het niet kunnen slapen zet Huub op een oneerlijke achterstand. Het lijkt of de pijn sterker is dan de slaap. Want hij valt echt om van moeheid, maar de pijn verhindert hem om te slapen.dinsdagavond 17 oktober
Tussendoor meldde zich vanochtend de eerste bestelde kruisjuf, kordaat, op de goede golflengte, praktisch. Gouden meiden kunnen dat zijn.dinsdagavond 17 oktober
Een vriendelijke sollicitatiecommissie, een grote groep. Ik ken er enkele mensen van, anderen kennen mij weer ergens van. Ter plekke realiseer ik me pas dat het gaat om een heel andere baan dan ik dacht. Dat maakt me ineens wakker, want dit vind ik echt leuk werk.dinsdagavond 17 oktober
Ik moest vanmiddag dus solliciteren. Stond om 13:45 uur bij de hogeschool. De treinreis was vreemd - ik ben al tijden niet zo 'buiten' en alleen geweest. Me concentreren op de sollicitatie lukte totaal niet. Ik wilde Huub's stem nog even horen - vooral dat hij 'gewoon' de telefoon zou opnemen. Zijn vertrouwde inademing eerst en dan "Met Huub." Dat hij nog in mijn wereld hoorde, dat het leek of er niets aan de hand was.dinsdagavond 17 oktober
Huub heeft blijkbaar belazerd geslapen gisternacht. Hij ligt niet meer naast me als het infuusklokje afloopt. Die gek is met zijn hele loodgieterij alleen naar beneden gegaan vannacht. Ik heb echt niets gehoord, gemerkt. Hij is erg uit zijn humeur. Ik krijg op mijn flikker omdat ik teveel aanbied waar hij niet om vraagt.maandagnacht 16 oktober
Wat ik nu nog met al mijn liefde voor jou mag doen, je helpen, je troosten, je houvast geven, dat zul jij nooit voor mij kunnen doen. Jij noemt dat mij in de steek laten, zelf tekortschieten. Je bent hartstikke gek, Huub. Zowel jij als ik zijn allebei in de macht van iets dat volkomen buiten ons om in ons leven is komen vallen. Zonder reden, zonder oorzaak, zonder zin. De huisarts heeft gelijk: de weg naar de dood kan wèl zin hebben, als je dat maar toelaat. Maar het einde van ons tweeën, van onze relatie, van jou en mij heeft daarmee nog geen zin.maandagnacht 16 oktober
Het klokje gaat. Huub's infuus is leeg. Hij slaapt diep. Durf ik weer naast hem in ons bed te gaan liggen? En als ik dan misschien snurk? Ik verlang er zo naar, weer eens naast hem te slapen.maandag 16 oktober, heel laat
Ergens vandaag kwam opeens ook de dominee langs. Ik ken hem, ik behoor officieel tot zijn schapen. Huub kent hem niet en heeft niets met de kerk. Huub en een dominee - niet echt een voor de hand liggende combinatie.maandagavond 16 oktober
Ruimte voor Huub is er zo al helemaal niet, ruimte hem te helpen als hij weer zo'n pijnscheut krijgt. Ik moet echt oppassen, want als dit zo doorgaat, raak ik knal overspannen. Ik moet dat hem vertellen. Hij kan wel heel veel willen, maar het moet mijn tempo ook zijn. Ik moet het kunnen. Ik help hem, hij helpt mij, dat was de afspraak.maandag 16 oktober
Huub thuis. En meteen zie ik wat ik niet goed heb gedaan. We hadden vandaag nog geen bezoek moeten plannen.maandag 16 oktober
Vandaag komt mijn man hopelijk naar huis. Ons wachten de moeilijke puzzels. Een balans te vinden tussen sturen en controleren. Een balans die gedicteerd wordt door de kanker. Een balans die steeds bijgesteld zal moeten worden. En daarbij komt er veel volk aanlopen. Plegen, vrienden, familie. Ik ga een berin worden die haar jong in het hol verdedigt. Echt waar, haha.zondagnacht 15 oktober
Huub's moeder was vandaag bij hem op bezoek en heeft haar laatste gelegenheid om werkelijk met haar zoon te praten voorbij laten gaan. En zijn eigen pogingen genegeerd. Ik zat erbij en zag het. We weten nu dat zij geen frikadel lust en Huub wel en dat zij dol is op gebakken levertjes en Huub niet.zondagmiddag 15 oktober
Hij slaapt weer. Ik kijk naar hem. De dood zit zichtbaar in zijn gele gezicht. Ik ben verdrietig. Mijn lief, mijn lief, het gaat zo hard.zondag 15 oktober
Huub heeft slecht geslapen. Wat geschreven, wat nagedacht. Hij zegt dat het vannacht niet zo'n probleem was. Ik had die indruk al toen de nachtzuster me om halftwee met hem doorverbond.zaterdag 14 oktober
Begrafenis, kaart, kist, steen, we hebben het er zoet en gehoorzaam over gehad.zaterdag 14 oktober
Ik heb een oplossing uitgedokterd om de zetpillenproblematiek te omzeilen.vrijdag 13 oktober
Een hele jonge bevriende journalist kwam op bezoekuur in het ziekenhuis. Leuk jong, lekker enthousiast, beetje verlegen. Ook met de situatie. Huub had hem als senior een tijd gecoacht.vrijdag 13 oktober
Vannacht bedacht ik dat een van Huub's problemen hiermee moet zijn, dat hij deze 'reis' niet kan plannen zoals hij gewend is en waarbij hij zich veilig voelt. Zoals hij altijd zorgvuldig dagen van tevoren zijn kleren op het bed legt, voordat hij zijn koffers in gaat pakken. Zoals hij minutieus routes op internet zoekt, uitprint en bestudeert.vrijdag 13 oktober
De maagsonde was tot Huub's ontsteltenis zomaar uit zijn neus gegleden bij het douchen. Hij had ook slecht geslapen. Toch vind ik hem er beter bij zitten dan gisteren, ondanks deze nieuwe malheur. Er worden röntgenfoto's gemaakt beneden, om te zien hoeveel passage er nog is van maag naar de rest. Toch nog wel wat, zie ik op het monitorscherm. Ook vreemd om zo het inwendige van je eigen man te zien.donderdagavond 12 oktober
Voornemen: goed voor mezelf zorgen na jouw sterven. Eerst al die dingen bij breien die ik nu bewust op hulpnaalden zet. Maar weet dat ik trouw je vrouw bleef - mijn eigen keuze. En dat houdt niet op bij je dood. Ik blijf dat. Want niemand anders zit in dat brandpunt.